Γκονγκ

Ο ήχος του Γκονγκ συνιστά έναν εκ των χαρακτηριστικών ήχων που μας εισάγουν στην μυστηριώδη Ανατολή. Κατάγεται από την Κίνα και τις περιοχές της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η λέξη "γκονγκ" προέρχεται από την νήσο Ιάβα, αλλά ως ορχηστρικό όργανο έχει το κινέζικο όνομα ταμ-ταμ.

Το γκονγκ αποτελείται από μια κυκλική μεταλλική (συνήθως λεία) επιφάνεια με τις άκρες γυρισμένες σαν πιάτο. Κρεμιέται συνήθως σε μια ξύλινη κατασκευή και παίζεται με έναν κρούστη με μαλακή κεφαλή. Οι δονήσεις του οργάνου ξεκινούν από το κέντρο προς τα έξω, όμοια με τον δημιουργούμενο κυμαρισμό στο νερό από το ρίξιμο ενός βότσαλου. Αναλόγως με τον τρόπο και την δύναμη κρούσεώς του, ο ήχος του ποικίλλει - όταν κρούεται απαλά ο ήχος του είναι χαλαρωτικός και μυητικός, ενώ όταν κρούεται δυνατά ο ήχος του προκαλεί πνευματική ένταση. Στις δυτικές ορχήστρες η χρήση του είναι περιορισμένη, μολονότι κάποιοι συνθέτες το χρησιμοποιήσαν για να δημιουργήσουν απόκοσμα ηχητικά εφέ, ενισχύοντας τον συνολικό ήχο.

Από την αρχαιότητα το γκονγκ χρησιμοποιείτο για να διωχθούν τα κακά πνεύματα. Στο Βόρνεο το έκρουαν στην διάρκεια καταιγίδων για να προστατεύουσν τα σπίτια τους· στην Κίνα θεωρούσαν πως ο δυνατός ήχος του γκονγκ εδύνατο να ελευθερώσει το φεγγάρι από τα νύχια του δράκοντα (τα νέφη) ο οποίος απειλούσε να το καταβροχθίσει. Ακόμα ο ήχος χρησιμοποιούνταν στις τελετές βροχοποιίας.

Το γκόνγκ, τέλος, κατείχε ξεχωριστή θέση στις ανατολικές θρησκείες, κυρίως στον βουδισμό ως τελετουργικό όργανο για το κάλεσμα των πιστών στην προσευχή και των μοναχών στον διαλογισμό. Στην καθημερινή χρήση του συνδεόταν με την μετάδοση σημάτων.