Ο Σεργκέι Προκόφιεφ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους
συνθέτες του 20ου αιώνος. Γεννημένος στις 23 Απριλίου 1891 στην Σοντσόφκα της Ουκρανίας από πατέρα αγρονόμο –μηχανικό και μητέρα πιανίστρια, συνέγραψε την πρώτη του Μαζούρκα σε ηλικία μόλις 5 ετών. Αναγνωρίζοντας η μητέρα του την ιδιαίτερη κλίση και την εκπληκτική φαντασία του μικρού Σεργκέι ανέθεσε την μουσική του εκπαίδευση στον Ράινχολντ Γκλίερ ο οποίος υπήρξε μαθητής του σπουδαίου συνθέτη και παιδαγωγού Σεργκέι Τενέγιεφ. Στα 9 του χρόνια ολοκλήρωσε την πρώτη του όπερα, «Ο Γίγαντας», της οποίας μάλιστα υπογράφει την μουσική και το λιμπρέτο, ενώ στα 14 του γίνεται δεκτός και εγγράφεται στο Ωδείο της Αγ. Πατρούπολης. Κατά τα επόμενα 10 χρόνια των σπουδών του ο Σ. Προκόφιεφ αποδεικνύει τόσο τα χαρίσματά του όσο και έναν ενοχλητικό για τους μουσικούς της εποχής μοντερνισμό, ο οποίος τον κάνει ιδιαίτερα απεχθή. «Σοκάροντας» τους ακαδημαϊκούς της μουσικής, αναδεικνύεται σε ένα ανεξάρτητο μουσικό πνεύμα το οποίο κάνει το κοινό στις όπερες να αγανακτεί! Το 1914 θα προκαλέσει πληθώρα σχολίων λαμβάνοντας μέρος στον διαγωνισμό Ρουμπινστάιν με το «Κοντσέρτο για πιάνο Νο1». Η συναρπαστική ερμηνεία της συνθέσεώς του, διχάζει την επιτροπή σε κλασικούς και μοντέρνους. Κατόπιν ατελείωτης συνεδριάσεως, ανακηρύσσεται νικητής ο Σ. Προκόφιεφ! Ο Αλεξάντρ Γκλαζούνοφ, επικεφαλής της επιτροπής και σφοδρός πολέμιος των υφολογικών καινοτομιών του συνθέτη, οφείλει να ανακοινώσει την νίκη και να βραβεύσει των νεαρό Σεργκέι.
Ακολουθεί το ταξίδι του στο Λονδίνο, δώρο της μητρός του, για την επιτυχία του στον διαγωνισμό. Εκεί γνωρίζει τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, υπέυθυνο των Ρώσικων Μπαλέτων και ξεκινάει μία σημαντική συνεργασία επενδύσεων των μπαλέτων με την μουσική του. Αντιλαμβανόμενος την συχνή για τους μοντερνισμούς του δυσαρέσκεια συνθέτει έργα στα μέτρα των ακουσμάτων των ακροατηρίων της εποχής. Αυτός υπήρξε ο πρώτος συμβιβασμός – θα ακολουθήσουν αρκετοί – ούτως ώστε να είναι αρεστά τα έργα του στο κοινό. Επιθυμώντας ένα γαλήνιο περιβάλλον για τις συνθέσεις του εγκαταλείπει την χώρα του τον Μάιο του 1918 κατευθυνόμενος προς την Ιαπωνία και εν συνεχεία στις Η.Π.Α. Εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς ξεκινάει μία νέα καριέρα η οποία στην πορεία θα σχολιαστεί αρνητικώς οδηγώντας τον στο Παρίσι, όπου καταχειροκροτείται, στην Αγγλία, στην Ιταλία και εν τέλει το 1933 στην Ρωσία. Εκεί συνθέτει έργα που κοσμούν μονότονες ομιλίες του Στάλιν, εορτές για την «επανάσταση» του 1917. Όντας εφευρετικός και καινοτόμος στοχοποιείται από την σοβιετική λογοκρισία και ξεκινάει μία περίοδος συνθέσεων έργων, προσαρμοσμένων στην νέα οριοθέτηση της τέχνης του από τους Σοβιετικούς. Με τις πολιτικώς ορθές πλέον συνθέσεις του γίνεται απολύτως δεκτός από την Σοβιετική Ένωση ώσπου συνθέτει την γεμάτη ειρωνεία «Έβδομη Συμφωνία», η οποία μάλιστα κερδίζει το βραβείο Λένιν. Στις 5 Μαρτίου του 1953 πεθαίνει σε ένα προάστιο της Μόσχας.
συνθέτες του 20ου αιώνος. Γεννημένος στις 23 Απριλίου 1891 στην Σοντσόφκα της Ουκρανίας από πατέρα αγρονόμο –μηχανικό και μητέρα πιανίστρια, συνέγραψε την πρώτη του Μαζούρκα σε ηλικία μόλις 5 ετών. Αναγνωρίζοντας η μητέρα του την ιδιαίτερη κλίση και την εκπληκτική φαντασία του μικρού Σεργκέι ανέθεσε την μουσική του εκπαίδευση στον Ράινχολντ Γκλίερ ο οποίος υπήρξε μαθητής του σπουδαίου συνθέτη και παιδαγωγού Σεργκέι Τενέγιεφ. Στα 9 του χρόνια ολοκλήρωσε την πρώτη του όπερα, «Ο Γίγαντας», της οποίας μάλιστα υπογράφει την μουσική και το λιμπρέτο, ενώ στα 14 του γίνεται δεκτός και εγγράφεται στο Ωδείο της Αγ. Πατρούπολης. Κατά τα επόμενα 10 χρόνια των σπουδών του ο Σ. Προκόφιεφ αποδεικνύει τόσο τα χαρίσματά του όσο και έναν ενοχλητικό για τους μουσικούς της εποχής μοντερνισμό, ο οποίος τον κάνει ιδιαίτερα απεχθή. «Σοκάροντας» τους ακαδημαϊκούς της μουσικής, αναδεικνύεται σε ένα ανεξάρτητο μουσικό πνεύμα το οποίο κάνει το κοινό στις όπερες να αγανακτεί! Το 1914 θα προκαλέσει πληθώρα σχολίων λαμβάνοντας μέρος στον διαγωνισμό Ρουμπινστάιν με το «Κοντσέρτο για πιάνο Νο1». Η συναρπαστική ερμηνεία της συνθέσεώς του, διχάζει την επιτροπή σε κλασικούς και μοντέρνους. Κατόπιν ατελείωτης συνεδριάσεως, ανακηρύσσεται νικητής ο Σ. Προκόφιεφ! Ο Αλεξάντρ Γκλαζούνοφ, επικεφαλής της επιτροπής και σφοδρός πολέμιος των υφολογικών καινοτομιών του συνθέτη, οφείλει να ανακοινώσει την νίκη και να βραβεύσει των νεαρό Σεργκέι.Ακολουθεί το ταξίδι του στο Λονδίνο, δώρο της μητρός του, για την επιτυχία του στον διαγωνισμό. Εκεί γνωρίζει τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, υπέυθυνο των Ρώσικων Μπαλέτων και ξεκινάει μία σημαντική συνεργασία επενδύσεων των μπαλέτων με την μουσική του. Αντιλαμβανόμενος την συχνή για τους μοντερνισμούς του δυσαρέσκεια συνθέτει έργα στα μέτρα των ακουσμάτων των ακροατηρίων της εποχής. Αυτός υπήρξε ο πρώτος συμβιβασμός – θα ακολουθήσουν αρκετοί – ούτως ώστε να είναι αρεστά τα έργα του στο κοινό. Επιθυμώντας ένα γαλήνιο περιβάλλον για τις συνθέσεις του εγκαταλείπει την χώρα του τον Μάιο του 1918 κατευθυνόμενος προς την Ιαπωνία και εν συνεχεία στις Η.Π.Α. Εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς ξεκινάει μία νέα καριέρα η οποία στην πορεία θα σχολιαστεί αρνητικώς οδηγώντας τον στο Παρίσι, όπου καταχειροκροτείται, στην Αγγλία, στην Ιταλία και εν τέλει το 1933 στην Ρωσία. Εκεί συνθέτει έργα που κοσμούν μονότονες ομιλίες του Στάλιν, εορτές για την «επανάσταση» του 1917. Όντας εφευρετικός και καινοτόμος στοχοποιείται από την σοβιετική λογοκρισία και ξεκινάει μία περίοδος συνθέσεων έργων, προσαρμοσμένων στην νέα οριοθέτηση της τέχνης του από τους Σοβιετικούς. Με τις πολιτικώς ορθές πλέον συνθέσεις του γίνεται απολύτως δεκτός από την Σοβιετική Ένωση ώσπου συνθέτει την γεμάτη ειρωνεία «Έβδομη Συμφωνία», η οποία μάλιστα κερδίζει το βραβείο Λένιν. Στις 5 Μαρτίου του 1953 πεθαίνει σε ένα προάστιο της Μόσχας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου